Afscheid Cairo, nogmaals Mostafa en weerzien familie

Cairo en Mostafa
Vanochtend vroeg opgestaan, 5.10 uur. Gisteravond al alles ingepakt. Douchen, ontbijten, vuilnis opruimen en laatste spulletjes. Daarna met alles naar beneden. Eerst ik met mijn rolstoel en een tas. Rick legde de sleutel op tafel. En daar ging het fout. Ik was beneden en zag dat de voordeur van het appartementencomplex was afgesloten. Ik riep nog naar Rick, klopte op de liftdeur, but no-way. 8 Hoog, dus leed was geschied. Rick trok de deur dicht. Intercom probeerde ik te gebruiken, iemand antwoordde maar de beheerder verstond geen Engels en ik probeerde Arabisch maar hij hing op. Onze redder in nood Mostafa wederom gebeld. En ja hoor, hij ging het oplossen. Hij belde eerst met de beheerder die niet opname. Daarna appte hij dat hij eraan kwam. Half uur later op de stoep. Opende de deur, hield een taxi aan en laadde de rolstoel zonder wielen en de handbike op de auto. De wielen en bagage werden in de auto zelf gezet. Na prijsafspraak met de taxi chauffeur, nogmaals een knuffel met Mostafa, gingen we eindelijk weg. Wat zouden we toch zonder onze vriend moeten!

Het vliegtuig

Hier verliep alles zeer voorspoedig. Reis ging van Cairo naar Dusseldorf, vervolgens per trein naar Münster. Ik had geen assistentie aangevraagd, maar toch regelde men direct iemand de zich over mijn rolstoel, handbike en ons ontfermde. Voordeel weer van een rolstoelgebruikster 😉. Uiteindelijk, na een flinke geëiste tip van de tweede helper - echt heel raar - tot aan de vliegtuig deur met handbike gebracht. Perfect! En dat terwijl ik alleen mijn rolstoel had opgegeven. Handbike kenden ze niet. Zou in sportmiddelen, ingepakt moeten met speciale afmetingen, waaraan mijn handbike niet aan voldeed. Mostafa vertelde al bij boeking dat ik mij geen zorgen hoefde te maken, en inderdaad. Tot dan toe liep alles prima. Eten en verzorging aan boord was zeer goed. Egyptian Air is aan te bevelen. Water, pakjes drinken lekkere warme maaltijd, broodjes, dessert en koffie. Heel wat beter dan Air Cairo. Voor heel iets meer 10 keer betere service. Een mooi screen voor je neus, waar ik nog een leuke film op heb gekeken. Je kon daar ook de vluchtroute op zien, wat Rick had, dus ik keek zo nu en dan zijdelings mee. De landing begon. We daalden voor mijn gevoel heel snel. Ik kreeg druk op mijn oren, nog meer druk, heel veel druk en pijn. Veel pijn, ik kon wel gillen. Dit had ik nog nooit gehad. Ik was zo blij toen we landden. Ik ging er vanuit dat mijn oren binnenkort weer open zouden zijn, maar dat bleek niet het geval. Voor onze trein moesten we nog lang wachten. We raakten aan de praat met een Duits gezin, die hielp ons uiteindelijk ook om de overstap in Duisburg te maken. In deze coupé kwamen we in gesprek met een marinier. Ik vertelde over een asielzoeker die commandant was geweest op een Turks schip. Dat de zee zo mooi is, het geeft je een warm gevoel in je hart. Hij beaamde dat, zijn hart lag ook daar, terwijl hij tegenwoordig in een kantoor zat. De reis ging vlot. We kwamen bij Münster.

Weerzien Dian, Gerben, Yasmijn. Branco én onverwacht cadeautje
Wat was het fijn om hen weer te zien! Dikke knuffels werden uitgewisseld, Yasmijn lachte en was vrolijk. We gingen naar onze auto, we hadden honger en aten wat onderweg. Simpel. We waren zo moe, ik verkouden nog en oren nog steeds dicht. Raar. Onderweg honderduit praten. Bij het huis van onze dochter, Gerben, Yasmijn aangekomen, gingen we snel naar binnen. Branco begroette ons al kwispelend. Hij leek blij te zijn. Overigens Pepper kwispelde ook. Prachtig! Op naar huis. Heerlijk, fijn thuis, je eigen bed, hoewel de matrassen van Mostafa perfect waren.

De volgende dag zag ik de Corona testen liggen. Ach wat, zal ik het toch voor de gein eens doen? Al zo vaak gedaan, ook met klachten, altijd negatief. Ik deed de test, druppeltjes erin, ging wat anders doen. En een uur later zag ik de test rommel liggen. Maar even weggooien. WAT!!!! Twee streepjes? Dat kan toch niet? Keek nog een keer. Ja, hoor. CORONA. Nu vielen alle klachten op zijn plaats. Had er totaal niet aan gedacht. Gooide alles op smog, rugklachten, veel doen, verkoudheid. Verkoudheid die ik niet meer had gehad, sinds dat de Corona periode was begonnen, terwijl ik daarvoor meerdere keren per maand 1 daag zeer ernstig verkouden, heel beroerd was.
CORONA. Ook mij had het niet overgeslagen.

Maar wat vooral blijft; een ongelooflijk mooie, bijzondere, fijne, leuke vakantie. Vakantie met ervaringen, gesprekken, prachtige en relaxte omgeving. Vooral Cairo zal altijd in mijn gedachten blijven. Te veel om op te schrijven, maar in mijn hoofd heeft het een groten plaats gekregen, net als Mostafa.