Oud Islamitisch Cairo en de Nijl

Meer foto;s volgen nog

’s Ochtens vroeg stond Mostafa wederom met zijn auto bij ‘ons’ zijn appartement en gingen we op weg naar het Islamitisch gedeelte van Cairo met zijn oude gebouwen. Onderweg zagen we enorm veel politie. Op een gegeven moment stonden een enorm aantal politiemensen allemaal op een rij, met hun geweren in de aanslag. Ze waren van de eenheid ‘special forces’. Jammer dat je absoluut geen foto ervan mag maken, want het was voor mij angstaanjagend. Gelukkig stelde Mostafa ons wederom gerust. Het was voor in het geval er een demonstratie kwam, wij als toeristen hadden zeker niets te vrezen. Het was in de buurt van Tahir square en bij moskeeën. Om die reden hadden we ook moeite om een moskee te bezichtigen, hoewel dit wel uiteindelijk aan het eind van de middag lukte. Later bleek dat een aantal vreedzame demonstranten ‘mochten’ demonstreren in een moskee, ze werden daarin gewerkt.

Mostafa zette ons af, ging een plaatsje voor zijn auto zoeken en vertelde dat we maar even een quachwa moesten opzoeken iets verderop in de straat. Rustig gingen we verder, behoorlijk effen, marmeren tegels. Geen probleem. Even later werd het echter een heel ander verhaal. Grote kasseien, met veel ruimte en gaten ertussen. We bleven continue steken. We besloten te wachten op Mostafa. Rick en Mostafa probeerden mij te duwen, maar dat was geen succes. Ook lopend erachter was veel te ver. Toen kwam Rick op het lumineuze idee om achteruit te gaan rijden. Rick en Mostafa trokken mij dan, terwijl ik wat meehielp aan de hoepels. Dat werkte prima!

Als eerste bezochten we een oud gebouw, Bayt el Suhaymi house. Het stamde uit de Osmaanse periode, 1508. Mostafa vertelde volop erover. Verbaasd hoorde ik hem aan. Was vergeten dat hij architectuur ook gestudeerd had. Deze bayt had hij minstens tientallen keren bezocht voor zijn studie met zijn professor en mede studiegenoten. Prachtige decoratie, ingenieuze systemen. Er was een rustgevende binnenplaats waar veel tropische planten stonden. Het was omgeven met gebouwen met houten blinderingen. Achter de met houtsnijwerk bewerkte ramen was het koeler. Dit kwam doordat  er een soort minaret in het midden van de openruimte was gemaakt. Warme lucht stijgt naar boven, zodat het daar koeler was. Ook kon je wel van achter de ramen naar de binnenplaats kijken, maar niet andersom. Mostafa liet ons de ruimtes zien, de in allerlei vormen als een mozaïek aangebrachte tegels en nog veel meer. Erg interessant! Ga er meer over lezen.

In een lokaal restaurantje iets gegeten. Eten was prima. Rijst met kip, patat en beetje groente. Niet heel erg typisch Egyptisch, wel wat. Daarna zouden we de vriendin van Mostafa ophalen en een dessert hebben. We waren benieuwd naar de vriendin. Bleek een hele aardige vrouw te zijn, ook een Nubiër uit Aswan. We reden naar een plaats toe. Ik hoorde iemand ‘feluka’ zeggen buiten. ‘Oh,’ zei ik: ‘that’s also something we really would like to do if possible.’ Ze glimlachten,  we gingen een hoekje om en raad eens wat? Ze hadden een feluka gehuurd, een kleine zeilboot met één groot opgesneden zeil, met een kapitein erbij. Fantastisch! Op de nijl, een privéboot voor vier personen, daarbij een typisch Arabisch dessert, een pudding. Verder diverse heerlijk hapjes van een patisserie. We voelden de wind in onze haren. Heerlijke warme, maar toch frisse zwoele wind. Er was een lekker briesje. Het was inmiddels donker, de lichten in allerlei kleuren waren aan in de omringende gebouwen en op de boten op de nijl. De meesten waren rustig, maar ook enkelen die Arabische muziek op hadden staan. We genoten van ons samenzijn, de omgeving en het lekkers.