Afscheid van Hurghada en ontmoeting Mostafa in Cairo 25 oktober

Afscheid
’s Morgens ons laatste heerlijke ontbijtje via het gebruikelijke ontbijtbuffet in het hotel. Kort gesproken met lady Bakker, naam weet ik niet, die elke ochtend een heerlijk Egyptisch broodje voor mij maakte. Na het ontbijt gaf ik haar een handdruk met geld erin. Ze liet het in haar jaszak glijden en ik kreeg een grote glimlach als dank. Ze heeft het zwaar, haar privé omstandigheden zijn niet makkelijk, vertelde ze. We hebben een keer overgesproken, een hele fijne vrouw die altijd een glimlach op haar gezicht heeft.

Ook voor een aantal andere Nederlanders was dit de laatste dag. Dan zouden er haast of geen Nederlanders meer zijn. We hebben overigens gedurende hele vakantie er maar enkelen gezien. En een paar Belgen. De rest waren hoofdzakelijk Duitsers en daarnaast Russen, Fransen, Tsjechen, Egyptenaren, andere Arabische mensen, en enkele andere nationaliteiten. Een smeltkroes dus.

Voordat we weggingen nog afscheid genomen van Ahmed, de Egyptenaar uit Aswan die sieraden maakte en een kameel heeft samen met zijn broer. Een super aardige vent. Hij wou graag dat ik volgend jaar nog weer kwam daar, en neem Mostafa dan mee, zei hij. ‘We hebben dezelfde huidskleur, komen uit Aswan, we mogen elkaar wel.’ Ik moest lachen. Ongetwijfeld zal dat zo zijn, maar twee keer naar hetzelfde is niet onze gewoonte, dus zeer onwaarschijnlijk.

Reis
Met de bus naar Cairo. De meeste mensen die we spraken, zowel Nederlanders als Egyptisch waren sceptisch daarover. Lange reis. Waarom niet met het vliegtuig? Dan vertelde ik dat inlandse vluchten geen rolstoelen accepteerde. Veel verbazing en verontwaardiging, zoals ik het zelf ook had gevoeld maar inmiddels geaccepteerd had. Hoewel ik nog steeds een beetje inzat met extra rugklachten i.v.m. de lange reis van zo’n 6 á 7 uur, had ik toch wel zoveel vertrouwen in Mostafa, die de luxe bus had geboekt, dat het wel goed moest komen.
Rond 13.00 uur stapten we in de bus. We zochten onze plek en… WAUW! Wat een heerlijke stoelen. Na even pielen ontdekten we dat hij helemaal achterover kon, benen wat omhoog, diverse standen. Tv schermpje voor je neus, waarop je kon kiezen muziek of film. Oortjes werden gegeven. Films Engelstalige of Arabische en nog een andere keuze maar begreep niet wat daar stond. Engelstalige aangeklikt en er was een wereld aan films. Eerste film: The mountain between us. Prachtige film over twee gestrande mensen, die door een noodlandig terechtkomen in winterse bergen en moeten zien te overleven, bewoonde wereld bereiken, en dan een affaire krijgen. Tweede film was ‘Golden Egypte’. Dat bleek een goede voorbereiding op het bezoek aan het Egyptisch Museum de dag erna.

Ontmoeting Mostafa
Per WhatsApp en met ons Egyptische telefoonnummer hadden we contact met Mostafa en stuurden wij onze locatie zodat hij ons op de juiste tijd kon ophalen. Eindelijk was het dan zover. Mostafa stond al op ons te wachten en zwaaide naar ons. Een heel erg hartelijke begroeting volgde. Spullen werden in zijn auto geladen. Nog niet zo eenvoudig zo bleek, want laad maar eens een rolstoel, handbike, een grote koffer, kleine koffer en een grote tas én nog eens twee personen in! Toch naar veel proppen, grote koffer opschoot, klep open, bleek het te lukken.

Eerste indruk van Cairo was: gigantisch veel mensen, benauwende lucht en erg warm. Waarschijnlijk doordat het in een stad was, namen we aan. Later kwamen er nog veel meer indrukken bij. Onderweg praatten we volop. Was weer als vanouds. Mostafa reed zeer zelfverzekerd, later meer. Het was kortom erg fijn om elkaar weer te zien. Gastvrij werden we onthaald, en dat zou ook zo blijven. Het appartement van Mostafa was op de 8e verdieping, heel groot, alles  zat erin. Bedden sliepen gelukkig heel goed. Hij had moeite gedaan om alles goed voor elkaar te maken. We kregen de sleutel en daarna gingen we samen Suharma eten. Op de hoek van een straat was een prima tent. Erg drukke zaak. Smaakte heel goed. Vervolgens deden we nog wat boodschappen en daarna vertrok hij naar zijn eigen huis. Hij had ons uitgelegd waar we eventueel nog wat dingen konden kopen of koffietent, een quachwa. En ook adviseerde hij een taxi te nemen naar het Egyptisch museum. De volgende dag zou hij ons rond 15.30 uur halen. Hij moest daarvoor werken. Op naar ons bed.