Genieten van zon, zee, strand – 19 oktober

Golden beach resort, personeel en achtergrond info
Donderdag was een dag van ontdekking en relaxen. Het complex Golden Beach Resort bleek heel groot te zijn. Erg veel mensen werkten er in diverse banen; receptie, schoonmaak, bediening, kok, hoveniers, badmeesters, standhouders en nog vele anderen, ook achter de schermen.  Allemaal erg vriendelijke mensen. Als gast wordt je in de watten gelegd, maar ik vermoed dat ze allemaal een erg laag loon hebben. Zo hoorde ik van iemand dat ze twee banen moest hebben om rond te komen met haar gezin. Ook van iemand die armbandjes maakte en kamelenritten verzorgde, hoorden we het één en ander. We kwamen in gesprek en hij bleek gestudeerd te hebben. Psychologie. Doordat hij het Engels goed beheerste konden we een diepgaand gesprek over dingen hebben, zoals de politieke situatie met betrekking tot Gaza-Israel. Hij vertelde ook dat Egypte juist belang had om een rustige situatie te houden. Geen belang bij conflicten en dat ze er alles aan zouden doen om dat te behouden, omdat ze veel te bang waren als het de andere kant uit zou gaan. Dan pas zou er echt oorlog overal komen. Dit hoorden we meer. We waren gerustgesteld, hoewel we alles wel bijhielden en ook meer inside iformatie kregen van Mostafa.

Zwemmen en strand
Deze dag gingen we eerst heerlijk zwemmen in het grote zwembad. Zoals tegenwoordig overal, legde iedereen een handdoek alvast neer, zodat het bedje bezet was. Ook al waren ze er vaak uren niet. Rare gewoonte. Gelukkig werden er door het personeel een paar extra bedjes bijgezet, en zelfs comfortabele, mét een parasol. Pal vooraan bij het zwembad. Dus ook al waren we ‘laat’ we hadden het beste plekje 😉

Strand en zee
Eind van de middag gingen we naar het strand toe. Lekker even gezwommen, maar het echte werk zou pas de dag erna gaan beginnen. Dan zou ik gaan duiken. Ik verheugde me er al op! Het water was bij het strand nog niet heel helder. Ik had een zwembrilletje, maar dat helpt echt niets in zee. Je ziet er geen donder door. Dus toch wachten tot vrijdag.

Egyptisch eten en ontmoeting met Jemenieten
‘s Avonds heerlijk gegeten, ditmaal Egyptisch. Een klein restaurantje, ook op het park. Met echte Arabische muziek. Ik ben er al aan gewend en het is lekkere, rustige muziek. Rijst met een soort gehakt staafjes en diverse soorten salades vanuit een saladebar. De rijst is altijd erg lekker. Veel lekkerder dan Nederlandse rijst of hoe wij het klaarmaken, in het algemeen gesproken. Als toetje twee soorten koek. We vroegen er koffie bij, kostte erg veel moeite want dat kennen ze niet. Probeerde het zelfs in het Arabisch, toen lukte het uiteindelijk wel.

Daarna liepen we in de zwoele avond weer terug naar het hotel, waar we besloten buiten op het terras te zitten. Ik weet niet hoe het kwam, maar dat is vaak zo bij mij 😉, maar we stonden stil bij een drietal mensen en raakten aan de praat. Ze vroegen of we erbij kwamen zitten en er ontstond een geanimeerd gesprek. Ze kwamen uit Jemen. De vrouw, Nahed, was nog jong, woonde in de UK en was getrouwd met een man die half Engelsman was en half Arabisch. Ze sprak vloeiend Engels. De moeder was een aardige vrouw, glimlachte vriendelijk, maar kon maar zeer weinig Engels. Helaas kom ik met mijn Arabisch ook niet zo ver en zeker geen echt gesprek. Zij woonde dichtbij Cairo. De neef Merwan woonde in Quatar. Hij was gek op voetbal, en hij vroeg aan Rick hoe hij Mesi vond. ‘Nou,’ zei Rick, ‘niet echt sympathiek.’ De man lachte. Hij vond hem geweldig. ‘Waarom niet?’ vroeg Merwan. Rick antwoorde hem dat bij de wedstrijd van Argentinië tegen Nederland Mesi ten onrechte geen rode kaart had gekregen. Nu weet ik niets van voetbal, maar Nahed duidelijk wel, en zij was het met Rick eens. Toen liet Merwan een foto zien van hem bij de wedstrijd. Hij had de wedstrijd live gezien in Quatar. Erg bijzonder. Rond half elf namen we afscheid. We moesten de volgende dag weer vroeg op, rond 8.30 uur begon de boattrip.