Prachtig Egypte. 18 oktober 2023

Voor de mensen die niet zo van lezen houden; bekijk gewoon de foto’s en het vet gedrukte. Ik ben en blijf namelijk een schrijver 😉
For the people who don’t like reading that much; just look at the photo’s and the bold text. I am and stay a writer 😉 (also; translate yourself in your own language please)

Het vliegtuig
Geanimeerd praatte ik met de Egyptische buurman achter me in het vliegtuig. Hij bleek via Hurghada, rechtstreeks per bus door te gaan naar Cairo. Een interessante man, die mij veel kon vertellen.

Hij vertelde over de oudheden van Egypte, het ontstaan duizenden jaren terug, de bezienswaardigheden. Het was nog wat schemerig, maar al snel werd het lichter.  Hoewel… wat een lichtvervuiling heerst er. Vanuit de lucht wordt je je er des temeer bewust van. Zoveel plaatsen zijn ook ’s nachts nog goed verlicht, veelal geelachtig. En ondertussen vlogen we eerst over Griekenland, onbekend land en even later over een woestijnvlakte. Oranjeachtig woestijn. Oost-Sahara van Egypte, beschreef hij. Vervolgens zagen wij woestijnen in velerlei gedaanten. Wit zand, grijs gebergte, glooiende zandheuvels, een uitgesleten rivierbedding…

En uiteindelijk de nederzettingen, de luxe hotelketens en vervolgens de luchthaven. Ik had geen last van mijn oren, Rick daarentegen behoorlijk. Ik vond het vliegen eigenlijk leuk, behalve dan dat er weinig beenruimte was. Gelukkig werd dit gedeeltelijk opgeheven doordat we een rij – drie plaatsen – voor onszelf hadden. Rick een rij, ik een rij. Er waren veel mensen in het vliegtuig, maar ook toch nog veel legen plaatsen.

Naar hotel, welkom in Egypte
Helaas moest ik afscheid nemen van mijn mede-reisgenoot, met wie ik goed heb gediscussieerd en informatie uitgewisseld. De handbike werd snel verkregen, de koffer ook. Op naar de taxi, die al zou wachten met het bordje ‘fam. Ester,’ zoals Mostafa had afgesproken. Een busje, vanwege de handbike. Wat als eerste opviel was de droge warmte. Dit had ik nog niet eerder mee gemaakt. Maar op zich was het goed te doen, alleen wennen. Te kwam het wachten, wachten en nog eens wachten op een taxi. Wachten… dat is ook ongeveer het eerste woord wat de asielzoekers in Nederland leren😅. Dat kennen ze dus ook in Egypte. Ondertussen kwamen er veel taxichauffeurs op ons af, we konden met hen mee. Maar afspraak ik afspraak. Dus we bleven wachten. Toen stopte er een kleine personenauto, die direct alles wou inladen. Ik zei nog ‘sayara sarir,’ maar hij bleef volhouden dat het kon. Het kon dus niet, zo bleek. Opeens was er telefoon voor mij. Ik pakte de telefoon van de taxichauffeur aan. ‘Ahlan wa sahlan,’ hoorde ik opeens van een bekende stem.

‘Mostafa!’ riep ik blij. Hij lachte. ‘ How is everything going,’ vroeg hij. Ik vertelde dat we een goede vlucht hadden gehad, kort gepraat en daarna dat de chauffeur te laat was en niet met een bestelbusje was gekomen. Hij werd kwaad op de chauffeur en ook op het resort. Even later belde hij met hen, en belde weer terug. Het was geregeld, er kwam nog een auto. Dit keer, zo’n 20 minuten later, een iets grotere. Ook hier kon de handbike nauwelijks in, maar het lukte. De koffers en de tas gingen in de andere auto. Over economisch gesproken…

De taxichauffeur bleek een aardige man die perfect Engels kon. Onderweg vertelde hij van alles en legde ons dingen uit over wat we zagen. Een Moskee, een complex met nog af te bouwen woningen, etc. Daarna eindelijk het hotel. Groot, mooi. Prachtige entree. We checkten in en kregen onze kamer. Een kamer voor mensen met een beperking. De lift was super klein, kon er nauwelijks met een rolstoel in, alleen naar een beetje schuiven en ‘wippen’. De kamer was redelijk groot, badkamer aangepast alleen een douchezitje ontbrak. Tja, ik ging mij wel redden. Het uitzicht vanaf het balkon was werkelijk prachtig. Direct op het zwembad, met een mooie subtropische tuin. Een paradijsje.
 

Begin van ons verblijf
We waren moe, warm en hongerig. In het vliegtuig kregen we geen eten. Dus besloten we eerst iets te eten en daarna lekker te gaan zwemmen. Heerlijk warm water. Super! Daarover later meer.

Voor de vrijdag boekten we een boottocht.  Rick wil alleen de boottocht met lekker om zich heen kijken. Ik ga ook duiken. Heb er echt zin in! De avond vloog voorbij. Lekker avondeten, ontspannen en wennen aan de omgeving.