Rustig dagje, 21 oktober

Hoe ziet zo’n dagje eruit? Echt relaxt. Weinig doen, wat zwemmen, wandelen – in mijn geval handbiken – en lezen. Wat kletsen met mede toeristen en mijn Arabisch wat opvijzelen met de Egyptenaren. Overigens ben ik blij dat ik mijn handbike mee heb. Hoewel alles niet ideaal is, je hebt toch nog veel hulp nodig, kan ik mijn nu redden. Thuis red ik mij overal mee, maar hier zijn de hellingen stijl maar bovenal heel glad. Marmeren tegels, waardoor je maar heel langzaam naar beneden kunt. Steeds met de rem erop. Naar boven toe lukt daardoor ook niet alleen, maximaal tot halverwege en daarna is hulp nodig. Gelukkig is er altijd wel iemand in de buurt als Rick er niet is. Maar dat is dan ook haast overal; naar het zwembad, het restaurant, de hotelkamer. Het strand is niet zo breed, dus dat is fijn. Bovendien kun je er vanaf een pier – rolstoeltoegankelijk – er zo inspringen. Er wordt heel veel gekitesurft. Prachtig om te zien, dan begint het toch te kriebelen. Aangezien ik veel gewindsurft heb, weet ik vrijwel zeker dat dit mij ook zou lukken. Ook nu nog. Het probleem alleen is dat het onbekend is hoeveel spierpijn, en hoelang, ik eraan overhoudt. Aangezien we nog een weekje in Cairo hebben, toch maar niet doen. Gewoon genieten van het kijken en de omgeving. En met een roman over Afrika, met daarin ook Egypte, kom je de dag wel door.